Czas Teraźniejszy Ciągły

Czas teraźniejszy ciągły używany jest do opisywania czynności lub sytuacji, które dzieją się teraz.

Czas teraźniejszy ciągły tworzy się, używając „to be” + forma głównego czasownika z końcówką „-ing”. W tej strukturze można użyć pełnej lub skróconej formy czasownika „to be”.

W większości czasowników do podstawowej formy czasownika dodaje się końcówkę „-ing”, aby utworzyć czas teraźniejszy ciągły, ale gdy czasownik kończy się na „-e”, należy je usunąć przed dodaniem „-ing”. Oto kilka przykładów:

Jeśli czasownik kończy się na samogłoskę + spółgłoskę, a ostatnia sylaba jest akcentowana, spółgłoska jest podwajana przed dodaniem „-ing”. Na przykład:

Aby utworzyć przeczenie w czasie teraźniejszym ciągłym, dodaj „not” do czasownika „to be”. Na przykład:

Aby utworzyć pytanie w czasie teraźniejszym ciągłym, umieść czasownik „to be” na początku zdania przed podmiotem, a następnie dodaj formę czasownika z „-ing”.

Czas teraźniejszy ciągły używany jest do mówienia o trwającej czynności lub wydarzeniu, które dzieje się właśnie teraz.